1

رایت ریا چشم ها را کور و آوازه ی سمعه گوش ها را در پوشش خویش کر کرده است.

کرکره ی چشم ها فرو افتاده است.

سوراخ گوش ها حفره ای است تا اعماق ظلمت و جهالت.

دل ها عفونت خانه ای است آکنده از "هوا"ی آلوده ی عجب و غرور و شهوت و شهرت و ...

2

چشم ها روزنه ای هستند تا فطرت بتواند آرایش هستی و جمال هستی آفرین را تماشا کنند.

و نیز منفذی که آگاهی ها از آن منفذ و مجرا به دل راه می یابد و سرزمین دل را سیراب می کند.

گوش ها نیز مجرای دیگری که در دل به مجرای چشم می پیوندند و (مرج البحرین یلتقیان).

3

چشم گاهی فقط "عین" است و صرفا حیوان.

گوش گاهی فقط "اذن" است و ابزاری حیوانی.

دل نیز گاهی مرکز ارتباط و اتصال چشم و گوش و محور مدیریت چریدن و خریدن و خزیدن و ...

و در نهایت نیز (لقد ذرانا لجهنم کثیرا من الجن و الانس)؛

چرا که: (لهم قلوب لایفقهون بها و لهم اعین لایبصرون بها و لهم آذان لایسمعون بها).

و البته وقتی کار به این جا می کشد: (اولئک کالانعام بل هم اضل).

به دلیل این که: (اولئک هم الغافلون).

4

انسان حقیقتی است با سه سرمایه ی خدادادی سمع و بصر و فواد؛

چرا که او خلیفه ی خدای سمیع است و سمع او بوی خدا می دهد.

و بصر او از مبدا لایزال بصیر نشات می گیرد.

فواد او نیز پایگاه اعجاز عظمت، حکمت، کرامت و عزت خداست.

"انسان" را از انسان شروع می کنیم؛ انسان از انس است ، یعنی به جایی، چیزی وابسته است

از جایی آمده است،چشم امیدش به چشمه ای است که از ان جوشیده وبدان تعلق دارد.

انسان وابسته است ؛تعلق دارد ومگر نه که از "علقه" تکوّن یافته است؟!

انسان را با چشمان خدا می خوانیم ؛ تا او را همان ببینیم که هست و همان بخوانیم که باید باشد :

"إقرأ باسم ربک الذی خلق، خلق الإنسان من علق"...سوره ی علق آیه 1و2

انسان انس است و تعلق...او به خدا انس می ورزد و به آفریدگارش تعلق دارد....

 و برای همین است ماجرای *انالله وإنا إلیه راجعون* ...سوره ی بقره آیه156

جان که از عالم علوی است یقین میدانم

رخت خود باز برآنم که همان جا فکنم

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

دوسه روزی قفسی ساخته اند از بدنم

ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست

به هوای سر کویش پر و بالی بزنم

کیست در گوش که او می شنود آوازم

یا کدام است سخن می نهد اندر دهنم

کیست در دیده که از دیده برون می نگرد

یا چه جان است که گویی که منش پیرهنم

من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم

آنکه آورد مرا باز برد در وطنم

"غزل منسوب به مولانا"

انسان انس است و وابستگی .... او وابسته ی *قالوا بلی* و مست جام ألست است.

هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو............... هرجا که روم پرتو کاشانه تویی تو

در میکده و دیر که جانانه تویی تو

مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو.................مقصود تویی کعبه و بنخانه بهانه

1391/11/3

1

رایت ریا چشم ها را کور و آوازه ی سمعه گوش ها را در پوشش خویش کر کرده است.

کرکره ی چشم ها فرو افتاده است.

سوراخ گوش ها حفره ای است تا اعماق ظلمت و جهالت.

دل ها عفونت خانه ای است آکنده از "هوا"ی آلوده ی عجب و غرور و شهوت و شهرت و ...

...

2

چشم ها روزنه ای هستند تا فطرت بتواند آرایش هستی و جمال هستی آفرین را تماشا کنند.

و نیز منفذی که آگاهی ها از آن منفذ و مجرا به دل راه می یابد و سرزمین دل را سیراب می کند.

گوش ها نیز مجرای دیگری که در دل به مجرای چشم می پیوندند و (مرج البحرین یلتقیان).

...

3

چشم گاهی فقط "عین" است و صرفا حیوان.

گوش گاهی فقط "اذن" است و ابزاری حیوانی.

دل نیز گاهی مرکز ارتباط و اتصال چشم و گوش و محور مدیریت چریدن و خریدن و خزیدن و ...

و در نهایت نیز (لقد ذرانا لجهنم کثیرا من الجن و الانس)؛

چرا که: (لهم قلوب لایفقهون بها و لهم اعین لایبصرون بها و لهم آذان لایسمعون بها).

و البته وقتی کار به این جا می کشد: (اولئک کالانعام بل هم اضل).

به دلیل این که: (اولئک هم الغافلون).

...

4

انسان حقیقتی است با سه سرمایه ی خدادادی سمع و بصر و فواد؛

چرا که او خلیفه ی خدای سمیع است و سمع او بوی خدا می دهد.

و بصر او از مبدا لایزال بصیر نشات می گیرد.

فواد او نیز پایگاه اعجاز عظمت، حکمت، کرامت و عزت خداست.